Wiadomości

Dziesięcioro naukowców z UMK otrzymało nominacje profesorskie.

Do grona nowych profesorów dołączyli: prof. dr hab. Ewa Bińczyk z Wydziału Filozofii i Nauk Społecznych, prof. dr hab. Winicjusz Drozdowski z Wydziału Fizyki, Astronomii i Informatyki Stosowanej, prof. dr hab. Arkadiusz Lach z Wydziału Prawa i Administracji, prof. dr hab. Alicja Majewska z Wydziału Sztuk Pięknych, prof. dr hab. Hanna Ratuszna z Wydziału Humanistycznego, prof. dr hab. Justyna Rogalska z Wydziału Nauk Biologicznych i Weterynaryjnych, prof. dr hab. Zbigniew Serafin z Wydziału lekarskiego Collegium Medicum, prof. dr hab. Adriana Szmidt-Jaworska i prof. dr hab. Maciej Walczak z Wydziału Nauk Biologicznych i Weterynaryjnych oraz prof. dr hab. Maciej Zastempowski z Wydziału Nauk Ekonomicznych i Zarządzania.

Prof. dr hab. Ewa Bińczyk – absolwentka filozofii (2000) i socjologii (2001) na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu. W 2004 r. doktoryzowała się z filozofii języka na podstawie pracy „Nowe oblicza referencyjności w świetle wybranych koncepcji filozofii współczesnej”, której promotorem był prof. dr hab. Andrzej Szahaj. W 2013 r. uzyskała habilitację na podstawie dysertacji „Technonauka w społeczeństwie ryzyka. Filozofia wobec niepożądanych następstw praktycznego sukcesu nauki”. Pracuje w Instytucie Filozofii na Wydziale Filozofii i Nauk Społecznych UMK. Laureatka wielu nagród, stypendiów i wyróżnień. W 2009 r. została wyróżniona, a rok później nagrodzona przez tygodnik „Polityka” w ramach programu stypendialnego „Zostańcie z nami”. Otrzymała także Stypendium Fundacji Fulbrighta (2006-2007) i stypendium Fundacji na rzecz Nauki Polskiej dla młodych naukowców (2005). Jej zainteresowania naukowe obejmują socjologię wiedzy, filozofię i historię nauki, filozofię języka oraz studia nad nauką i technologią.

 

Prof. dr hab. Winicjusz Drozdowski urodził się w 1972 r. w Sępólnie Krajeńskim. Fizyką zainteresował się już w tamtejszej Szkole Podstawowej nr 3, zamiłowanie to rozwinął w sępoleńskim Liceum Ogólnokształcącym, do dziś zresztą często wspomina swoich znakomitych nauczycieli: Jana Tyxa i Zygmunta Siega. Studia magisterskie na kierunku fizyka ukończył na UMK w 1996 r jako najlepszy absolwent Wydziału Fizyki i Astronomii. Promotorem był prof. Andrzej J. Wojtowicz, od którego prof. W. Drozdowski bardzo wiele się nauczył i z którym do dziś współpracuje. Stopień doktora uzyskał z wyróżnieniem w 2001 r. a doktora habilitowanego w 2011 r. W latach 2006-2008 odbył staż naukowy na Politechnice w Delft (Holandia). Od 2015 r. jest kierownikiem Zespołu Spektroskopii Materiałów Scyntylacyjnych i Fosforów. Obecnie kieruje projektem polsko-niemieckim „Nowy scyntylator półprzewodnikowy β-Ga2O3:Ce - badania własności spektroskopowych i scyntylacyjnych” (NCN Beethoven 2). Dorobek naukowy prof. W. Drozdowskiego stanowi 69 publikacji w czasopismach z listy filadelfijskiej oraz 45 w materiałach konferencyjnych, raportach rocznych, itp. Najważniejsze artykuły dotyczą mechanizmu scyntylacji oraz optymalizacji własności scyntylacyjnych nowoczesnych materiałów o potencjalnych zastosowaniach w diagnostyce medycznej czy eksploracji przestrzeni kosmicznej. Stosowane przez prof. W. Drozdowskiego techniki eksperymentalne obejmują spektroskopię gamma (widma wysokości impulsu i profile czasowe scyntylacji), radio- i fotoluminescencję w funkcji temperatury oraz termoluminescencję. Uzupełnieniem są nowatorskie pomiary kombinowane przy podwójnym wzbudzeniu (promieniami Roentgena i podczerwienią). Prof. W. Drozdowski jest również zaangażowany w działalność organizacyjną i popularyzatorską. Kierował Pierwszą Pracownią Fizyczną w Instytucie Fizyki (2010-2016), był koordynatorem kierunku fizyka techniczna (2013-2016), dwukrotnie też koordynował z ramienia UMK realizację projektów edukacyjnych dla uczniów, finansowanych z PO KL. Od 2016 r. jest prodziekanem Wydziału Fizyki, Astronomii i Informatyki Stosowanej. Czas wolny najchętniej przeznacza na podróże z żoną i synami, odwiedzając ciekawe zakątki w kraju i za granicą, zawsze z aparatem fotograficznym w dłoni. Jest entuzjastą transportu szynowego, lubi niebanalną muzykę (od klasyki po brzmienia cięższe i progresywne), gra na gitarze i ukulele.

 

Prof. dr hab. Arkadiusz Lach - profesor nauk społecznych w dyscyplinie nauki prawne, kierownik Katedry Postępowania Karnego i Kryminalistyki oraz Centrum Badań nad Cyberprzestępczością Wydziału Prawa i Administracji UMK, w latach 2012-2016 prodziekan WPiA. Stypendysta Fundacji Batorego w Oxfordzie, rządu Królestwa Danii w  Aarhus oraz Go8 w Canberze, a także zdobywca stypendiów krajowych: tygodnika „Polityka” oraz Fundacji  na Rzecz Nauki Polskiej. Autor ponad 130 opracowań naukowych, w tym monografii Dowody elektroniczne  w procesie karnym (Toruń 2004), Europejska  pomoc prawna w sprawach karnych (Toruń 2007), Europejskie prawo karne (Toruń 2008), Granice badań oskarżonego w celach dowodowych, (Toruń 2010), Karnoprawna reakcja na zjawisko kradzieży tożsamości (2015), Rzetelne postępowanie dowodowe w sprawach karnych w świetle orzecznictwa strasburskiego (2018). Współautor podręcznika Przebieg procesu karnego (Toruń  2003). Od 2008 r. niezależny ekspert Komisji  Europejskiej w obszarze „wymiar sprawiedliwości w sprawach karnych”, ekspert zewnętrzny Komisji Europejskiej w programie Horizon 2020. Członek kolegium redakcyjnego czasopisma Digital Evidence and Electronic Signature Law  Review. W pracy  naukowej specjalizuje się w prawie dowodowym, przestępczości komputerowej,  prawnych zagadnieniach nowych technologii oraz europejskim prawie karnym.
Kontakt i publikacje

 

Prof. dr hab. Alicja Majewska, rzeźbiarka i nauczyciel akademicki. Studia i karierę zawodową związała z Uniwersytetem Mikołaja Kopernika w Toruniu. Dyplom artystyczny z rzeźby w pracowni prof. Adolfa Ryszki uzyskała w1986 roku. Także
w tym roku została zatrudniona na macierzystej uczelni. Stopień doktora sztuki uzyskała w 1997 r. na Akademii Sztuk Pięknych  w Gdańsku, a stopień doktora habilitowanego w dziedzinie sztuk plastycznych w dyscyplinie artystycznej rzeźba uzyskała w roku 2004. Od 2009 r. zatrudniona na UMK na stanowisku profesora nadzwyczajnego. W latach 2012 – 2019 pełniła funkcję Prodziekana ds. ogólnych na Wydziale Sztuk Pięknych. Obecnie jest Pełnomocnikiem Dziekana ds. Ewaluacji. Zaangażowana w proces ewaluacji szkolnictwa wyższego, jest członkinią Komisji Ewaluacji Nauki przy MN i SW  na lata 2019-2022.  Jest autorką 11 wystaw indywidualnych i ponad 100 wystaw zbiorowych w kraju i zagranicą oraz laureatką licznych nagród i wyróżnień w konkursach i przeglądach artystycznych. Stypendystka Prezydenta Miasta Torunia w 2005 roku, także stypendystka Marszałka Województwa Kujawsko-Pomorskiego w 2015 roku. Autorka prestiżowych wyróżnień, między innymi  "Convallarii Copernicana" przyznawanej przez Senat UMK,  medalu Prezydenta m. Torunia „Thorunium” oraz medalu Marszałka Województwa Kujawsko-Pomorskiego „Hereditas Saeculorum”. Jej prace znajdują się w licznych kolekcjach prywatnych i muzealnych w kraju i zagranicą, między innymi w Muzeum Centrodantesca (Rawenna, Włochy), Medialia Gallery (Nowy Jork, Stany Zjednoczone), Śląskiej  Galerii Rzeźby (Katowice), Muzeum Medalierstwa we Wrocławiu, w Muzeach Okręgowych w Toruniu i Bydgoszczy. Członkini Międzynarodowej Federacji Sztuki Medalierskiej  FIDEM, Polskiego Stowarzyszenia Sztuki Medalierskiej oraz  Stowarzyszenia Artystycznego „Otwarte”. Jej zainteresowania twórcze to głównie rzeźba i mała forma rzeźbiarska. Mieszka i pracuje w Toruniu.

 

Prof. dr hab. Hanna Ratuszna jest absolwentką dwóch kierunków na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu: w 1994 r. ukończyła pięcioletnie studia magisterskie na kierunku filologia polska, w 1996 r. zaś ukończyła pięcioletnie studia magisterskie na kierunku filozofia. W 2001 r. obroniła rozprawę doktorską pt. Modernistyczna świadomość śmierci w twórczości Stanisława Przybyszewskiego, której promotorem był prof. dr hab. Wojciech Gutowski. Habilitacja miała miejsce w 2010 r. na podstawie rozprawy pt. Błysk obrazu – z zagadnień krótkich form narracyjnych w literaturze Młodej Polski. Prof. dr hab. Hanna Ratuszna pracę na UMK rozpoczęła w 1996 r. - wówczas została zatrudniona na stanowisku asystenta w Instytucie Literatury Polskiej UMK (w Zakładzie Literatury Młodej Polski i Dwudziestolecia Międzywojennego). Od października 2001 r. zatrudniono ją w tym samym Zakładzie na stanowisku adiunkta, a od października 2015 r. pełniła funkcję kierownika Zakładu Literatury Młodej Polski i Dwudziestolecia Międzywojennego. Od października 2019 r. została zatrudniona w Instytucie Literaturoznawstwa, gdzie pełni funkcję Kierownika Katedry Edytorstwa i Literatury Polskiej. Dorobek naukowy prof. dr hab. Hanny Ratusznej stanowi 5 monografii autorskich: „Wieczność w człowieku”. O młodopolskiej świadomości śmierci w twórczości Stanisława Przybyszewskiego (Toruń 2005), „Błysk obrazu” – z zagadnień krótkich form narracyjnych w literaturze Młodej Polski (Toruń 2009), „Trwam, jestem, czuję cudnej zgody sprzeczność” – o twórczości Maryli Czerkawskiej (Toruń 2014), Okruchy melancholii. Przybyszewski i inni – o literaturze i sztuce Młodej Polski (Toruń 2017) oraz „Cień Hamleta” – tropy szekspirowskie w literaturze przełomu XIX i XX wieku (Toruń 2018). Jest również autorką ponad 100 artykułów naukowych w języku polskim, niemieckim i rosyjskim, opublikowanych w czasopismach (takich jak m.in. „Twórczość”, „Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Polonica”, „Ruch Literacki”, „Przegląd Humanistyczny”, „Ucrainistica”, „Litteraria Copernicana”, „Scripta Humana”, „LiteRacje”, „Proudy”) oraz w monografiach zbiorowych. Zredagowała i współredagowała 10 monografii zbiorowych (wśród nich dwie wydane w wydawnictwie naukowym w Stuttgarcie) oraz 18 tomów czasopisma „Litteraria Copernicana”. Od 2015 roku jest redaktorem naczelnym tego czasopisma, które znajduje się na liście ministerialnej i ma obecnie 20 punktów. Prof. Ratuszna jest także redaktorem naukowym serii wydawniczej pt. „Z Problematyki Literatury i Sztuki Młodej Polski”, w której opublikowano 7 tomów, 8. tom jest w przygotowaniu. Prof. dr hab. Hanna Ratuszna jest promotorem ponad 60 prac magisterskich i licencjackich, wypromowała jedną doktorantkę, obecnie sprawuje opiekę naukową nad kolejną rozprawą doktorską. Od 2012 roku pełni funkcję opiekuna naukowego Młodopolskiego Koła Naukowego, od 2007 - funkcję Wiceprzewodniczącej Komitetu Okręgowego Olimpiady Literatury i Języka Polskiego (współpraca z Komitetem Okręgowym Olimpiady Literatury i Języka Polskiego od 2000 roku). Na co dzień prowadzi konwersatoria i wykłady kursowe poświęcone literaturze i sztuce Młodej Polski (UMK), wykłady monograficzne i ogólnouniwersyteckie, wykłady poświęcone literaturze na kierunku kulturoznawstwo (historia literatury w perspektywie komparatystycznej), wykłady i konwersatoria z filozofii (na kierunkach filologia polska oraz logopedia).

 

Prof. dr hab. Justyna Rogalska jest pracownikiem Wydziału Nauk Biologicznych i Weterynaryjnych UMK. Kieruje Katedrą Fizjologii Zwierząt i Neurobiologii. Urodziła się w 1971 r. w Grudziądzu. W 1995 r. ukończyła studia biologiczne na ówczesnym Wydziale Biologii i Nauk o Ziemi UMK w Toruniu, a w 1996 r. - studia podyplomowe na Wydziale Nauk Ekonomicznych i Zarządzania UMK „Zarządzanie Finansami i Marketing”. W 1996 r. rozpoczęła studia doktoranckie na Wydziale Biologii i Nauk o Ziemi UMK. W 2000 roku obroniła z wyróżnieniem rozprawę doktorską pt. „Anapireksja jako reakcja obrony przed skutkami niedotlenienia okołoporodowego u szczurząt” napisaną pod kierunkiem prof. dr. hab. Michała Caputy i rozpoczęła pracę w Zakładzie Fizjologii Zwierząt. Odbyła staże naukowe w Institute of Neurobiology, Slovak Academy of Sciences in Košice, Slovak Republic i w Endocrinology Unit, Centre for Cardiovascular Science, The Queen’s Medical Research in Edinburgh, University of Edinburgh, UK. W 2011 r. uzyskała stopień doktora habilitowanego na podstawie rozprawy pt. „Rola temperatury ciała i hiperferremii podczas symulowanego niedotlenienia porodowego w etiologii zaburzeń reakcji stresowych w cyklu życiowym szczura”.  W 2016 r. została zatrudniona na etacie profesora nadzwyczajnego, a w 2017 r. objęła funkcję kierownika Zakładu Fizjologii Zwierząt (od 2019 - Katedra Fizjologii Zwierząt i Neurobiologii). W latach 2012-2016 sprawowała funkcję prodziekana Wydziału Biologii i Ochrony Środowiska, a od 2019 r. jest zastępcą dyrektora Instytutu Biologii na Wydziale Nauk Biologicznych i Weterynaryjnych. Od 2017 r. jest ekspertem Polskiej Komisji Akredytacyjnej (zespół nauk ścisłych i przyrodniczych, dyscyplina: nauki biologiczne). Zainteresowania badawcze prof. Rogalskiej dotyczą mechanizmów obrony przed niedotlenieniem u noworodków ssaków (obrona antyoksydacyjna, plastyczność mózgowa). W prowadzonych badaniach koncentruje się na korelacji pomiędzy wartością okołoporodowej temperatury ciała podczas ekspozycji na niedotlenienie a następczymi zaburzeniami rozwoju. Prof. Rogalska kierowała projektami badawczymi, w tym finansowanymi ze środków Narodowego Centrum Nauki. Pięciokrotnie otrzymała nagrodę Rektora UMK za osiągnięcia w pracy naukowo-badawczej. Jest członkiem Polskiego Towarzystwa Etologicznego, Polskiego Towarzystwa Badań Układu Nerwowego i Federation of European Neuroscience Societies. Jest recenzentem wniosków badawczych w konkursach organizowanych przez: Netherlands Organisation for Health Research and Development, Slovak Research and Development Agency i Czech Science Foundation. W ramach działalności dydaktycznej prowadzonej przez prof. Rogalską na uwagę zasługuje jej praca nad nowymi programami studiów jako Członka Wydziałowych Podkomisji ds. Efektów Kształcenia – dla kierunku biologia (przewodniczący), chemia medyczna oraz sport i wellness. Prowadzi specjalistyczne wykłady m.in. z neurobiologii, fizjologii stresu czy modeli zwierzęcych chorób psychicznych i neurodegeneracyjnych. Obecnie nowym kierunkiem badań Pani Profesor jest długoterminowy wpływ pola elektromagnetycznego na układ nerwowy. Jest kierownikiem grantu badawczego NCN OPUS zatytułowanego „Nowe spojrzenie na wpływ pola elektromagnetycznego niskiej częstotliwości na reakcje stresowe (50 Hz) i plastyczność mózgową - efekt hormezy”. Od 2020 roku prof. Rogalska jest kierownikiem Emerging Field: New insight into chronic diseases: from risk factors, through prevention, diagnosis to treatment. Prywatnie jest mamą dwójki dorosłych dzieci: Beaty i Michała, które są jej największą dumą. Jej pasją są podróże i kryminały.

 

Prof. dr hab. Zbigniew Serafin studia wyższe odbył w latach 1992-1998 na Wydziale Lekarskim Akademii Medycznej im. Ludwika Rydygiera w Bydgoszczy, uzyskując tytuł lekarza. Od 2004 r. jest zatrudniony w Katedrze i Zakładzie Radiologii i Diagnostyki Obrazowej Collegium Medicum UMK, której obecnie jest kierownikiem. Stopień doktora nauk medycznych uzyskał w 2005 r. na podstawie rozprawy doktorskiej pt.: „Nieinwazyjna ilościowa ocena zwapnień w tętnicach wieńcowych za pomocą wielorzędowej tomografii komputerowej. Ocena wybranych metod pomiaru", a stopień doktora habilitowanego w roku 2013 na podstawie rozprawy pt.: „Wartość wybranych technik angiograficznych w monitorowaniu pacjentów po zabiegach przeznaczyniowego leczenia tętniaków wewnątrzczaszkowych". W ramach działalności naukowej prof. Serafin zajmował się metodologią i znaczeniem klinicznym pomiaru ilości zwapnień w tętnicach wieńcowych, endowaskularną embolizacją tętniaków wewnątrzczaszkowych, diagnostyką obrazową aktywnej postaci choroby Leśniowskiego-Crohna i zastosowaniem elastografii rezonansu magnetycznego w szacowaniu włóknienia i rozpoznawaniu marskości wątroby. Nowe kierunki badań naukowych obejmują alternatywne metody postprocessingu sygnału dyfuzyjnego w badaniu rezonansu magnetycznego, czynnościowe badanie rezonansu magnetycznego oraz zastosowanie dwuenergetycznej tomografii komputerowej i rekonstrukcji iteracyjnych w obrazowaniu tętnic. W ramach współpracy międzynarodowej odbył staże naukowe w University Medical Center Groningen w Holandii oraz Otto-von-Guericke-Universität Magdeburg w Niemczech. Prof. Serafin jest współautorem obowiązującego programu specjalizacji z radiologii i diagnostyki obrazowej, organizuje kursy specjalizacyjne i egzaminy specjalizacyjne. Jest członkiem Zarządu Głównego Polskiego Lekarskiego Towarzystwa Radiologicznego i zastępcą redaktora naczelnego Polish Journal of Radiology.

 

Prof. dr hab. Adriana Szmidt-Jaworska jest absolwentką Wydziału Biologii i Ochrony Środowiska UMK. Studia na kierunku biologia, specjalność molekularna, ukończyła w 1994 r., zaś w 1999 r. obroniła rozprawę doktorską pt. "Metabolizm i rola fitochromu labilnego (phyA) w fotoperiodycznej kontroli procesów kwitnienia i tuberyzacji" wykonaną pod kierunkiem prof. dr. hab. Jana Kopcewicza. W latach 1995-2000 odbyła staże w Laboratoires de Recherche en Sciences Vegetales, Universite de Toulouse, Francja w ramach programu Polonium oraz w Plant Genetics and Biotechnology Departament; Horticulture Research International, Wellesbourne, Wielka Brytania, podczas którego uczestniczyła w realizacji projektu “Crop Improvement: Solanum tuberosum” uzyskanego z Biotechnology and Biology Science Research Council. W 2010 r. uzyskała stopień doktora habilitowanego na podstawie rozprawy pt. „Rola cyklicznego guanozyno 3', 5'-monofosforanu (cGMP) w fotoperiodycznej indukcji kwitnienia u wilca wielkokwiatowego (Pharbitis nil)”. Działalność naukowa prof. Szmidt-Jaworskiej dotyczy fizjologicznych i molekularnych mechanizmów wzrostu i rozwoju roślin, głównie wpływu światła na fotomorfogenezę roślin oraz transdukcji sygnału w komórkach roślinnych. Zrealizowała liczne krajowe i międzynarodowe projekty badawcze. Jest autorką artykułów w liczących się czasopismach, referatów prezentowanych na krajowych i międzynarodowych konferencjach naukowych oraz współautorem podręcznika akademickiego. Profesor Szmidt-Jaworska jest aktywnym członkiem Polskiego Towarzystwa Biologii Eksperymentalnej Roślin, w którym latach 2015-19 pełniła funkcję członka zarządu. Obecnie pełni funkcję Prodziekana ds. Studenckich i Kształcenia. Od 2012 roku jest ekspertem Narodowego Centrum Badań i Rozwoju. Za prowadzoną działalność naukową, dydaktyczną i organizacyjną prof. Szmidt-Jaworska uzyskała liczne nagrody.

Prof. dr hab. Maciej Walczak jest absolwentem Wydziału Biologii i Nauk o Ziemi Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu. Studia ukończył w 1995 roku. Karierę zawodową rozpoczął w Polskiej Akademii Nauk, ale szybko wrócił na rodzimą uczelnię, gdzie podjął pracę w Zakładzie Mikrobiologii Wód i Biotechnologii. Połowę kariery zawodowej poświęcił badaniom mikroorganizmów w środowisku naturalnym, głównie w jeziorach. Owocami tych prac były najpierw doktorat – roku 2002, a następnie habilitacja w 2010 r. W 2008 r. został powołany na członka Zespołu Ekspertów Zewnętrznych ds. Analiz Delphi Narodowego Programu Foresight Polska 2020 pod kierownictwem prof. Michała Kleibera. Celem tego zespołu było przygotowania długofalowej strategii rozwoju kraju. Od 2010 r. pełni funkcje kierownika Zakładu Mikrobiologii Środowiskowej i Biotechnologii (obecnie Katedry). Po habilitacji zmienił zainteresowania naukowe i zaczął większą część czasu poświęcać badaniom związanym z biobójczością nowych substancji. Dzięki tym pracom w 2016 r. został powołany przez Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego do zarządu COST Action CA151141 Anti-Microbial Coating Innovations to prevent infectious diseases. Rok później został ekspertem WHO do zwalczania antybiotykoodporności w hodowli zwierząt. Współpracuje z wieloma jednostkami naukowymi w kraju i zagranicą. Aktywnie współpracuje także z otoczeniem gospodarczym.

 

Prof. dr hab. Maciej Zastempowski (ur. 1974) jest ekonomistą, specjalizującym się w naukach o zarzadzaniu i jakości. Studia ukończył na Wydziale Nauk Ekonomicznych i Zarządzania Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu, z którym związany jest nieprzerwalnie od 1998 roku, pracując kolejno na etatach asystenta stażysty, asystenta, adiunkta i profesora UMK. Pracę doktorską poświęconą zagadnieniom funkcjonowania i rozwoju małych i średnich przedsiębiorstw obronił w 2004 roku. W 2011 roku uzyskał stopień doktora habilitowanego na podstawie rozprawy poświęconej sposobom budowy potencjału innowacyjnego polskich małych i średnich przedsiębiorstw. Na UMK ukończył również Podyplomowe Studia Prawa Europejskiego na Wydziale Prawa. Od 2013 roku kieruje Katedrą Zarządzania Przedsiębiorstwem. Kierownik i członek zespołów naukowo-badawczych realizujących projekty finansowane przez Ministerstwo Nauki i Szkolnictwa Wyższego, Narodowe Centrum Nauki, Narodowe Centrum Badań i Rozwoju i Unię Europejską. W latach 2015-2019 członek Zespołu Ekspertów Narodowego Centrum Nauki. Członek Komitetu Nauk Organizacji i Zarzadzania Polskiej Akademii Nauk (od 2016 r.) oraz polskich i zagranicznych stowarzyszeń naukowych. Wypromował blisko dwustu studentów Wydział Nauk Ekonomicznych i Zarządzania UMK oraz czterech doktorów nauk ekonomicznych. Od 2016 roku pełni funkcję Prodziekana ds. Nauki na Wydziale Nauk Ekonomicznych i Zarządzania. Jego zainteresowania badawcze koncentrują się wokół problematyki zarządzania innowacyjnością współczesnych przedsiębiorstw, szczególnie małych i średnich. Od lat związany jest z nurtem określanym jako szkoła zasobowa, w którym realizował liczne krajowe i międzynarodowe projekty badawcze. Autor i współautor kilkudziesięciu publikacji naukowych z tego zakresu.