Wiadomości

Pięcioro naukowców z Uniwersytetu Mikołaja Kopernika odebrało nominacje profesorskie z rąk Prezydenta RP. Uroczyste rozdanie aktów odbyło się 12 grudnia w Pałacu Prezydenckim.

W gronie nominowanych profesorów UMK znaleźli się:

1. Profesor nauk społecznych Mirosław Bączyk - kierownik Katedry Prawa i Postępowania Cywilnego na Wydziale Prawa i Administracji;
2. Profesor nauk humanistycznych Adam Dobaczewski - kierownik Katedry Teorii Języka i dyrektor Instytutu Językoznawstwa na Wydziale Humanistycznym;
3. Profesor nauk humanistycznych Irena Dżurkowa-Kossowska - Katedra Historii Sztuki XX w. w Europie Środkowej i na Emigracji na Wydziale Sztuk Pięknych;
4. Profesor nauk humanistycznych Wacław Lewandowski - Katedra Historii Literatury Polskiej i Tradycji Kulturowej w Instytucie Literaturoznawstwa na Wydziale Humanistycznym;
5. Profesor nauk humanistycznych Jolanta Małecka-Kukawka - Katedra Prehistorii w Instytucie Archeologii na Wydziale Nauk Historycznych.

Lista wszystkich nominowanych

Prof. dr hab. Mirosław Bączyk jest absolwentem Wydziału Prawa i Administracji UMK w Toruniu. W 1992 r. otrzymał I nagrodę w konkursie miesięcznika „Państwo i Prawo” za najlepszą rozprawę habilitacyjną (tytuł rozprawy: ”Odpowiedzialność umowna banku w prawie polskim”). Pełnił pierwszą w Polsce funkcję Rzecznika Praw Klientów Bankowych (1990-1991) jako doradca Prezesa NBP. W latach 1991-1995 sędzia Sądu Apelacyjnego w Gdańsku (orzekający w sprawach cywilnych). Doradca Przewodniczącego Rady Bankowego Funduszu Gwarancyjnego(1995-1999). Od 2001 do 2018 r. sędzia Sądu Najwyższego (Izba Cywilna). Dorobek naukowy Profesora obejmuje obecnie ok. 280 pozycji. Specjalizuje się w prawie cywilnym, prawie handlowym, prawie zabezpieczeń wierzytelności, jest autorytetem w Polsce w zakresie prywatnego prawa bankowego. Wypromował kilkaset studentów Wydziału Prawa i Administracji UMK, sześciu doktorów prawa (trzech z nich jest już samodzielnymi pracownikami naukowymi na różnych uczelniach), pięciu kolejnych doktorantów finalizuje przewody doktorskie. Był stypendystą Rządu Francuskiego (Uniwersytet II w Paryżu,1979/1980 ), Fundacji A. von Humboldta (Uniwersytet w Tybindze 1986/1987, Uniwersytet w Monachium, wrzesień 1993, Niemcy) .W czerwcu 2000 r. jako professeur invité prowadził badania na Uniwersytecie Angers we Francji. Odbył  unijne, zawodowe staże sędziowskie jako sędzia SN w Court de Cassation w Paryżu (październik 2011 r.) i w Bundesgerichhof w Karlsruhe w Niemczech (październik 2013 r.) Z UMK związany jest od października 1973 i przeszedł tu wszystkie szczeble pracy zawodowej.

 

Prof. dr hab. Adam Dobaczewski (ur. 1964) w swoich badaniach naukowych zajmuje się przede wszystkim językoznawstwem synchronicznym (w szczególności semantyką językoznawczą i składnią współczesnego języka polskiego) oraz teoretycznym (teorią języka i metodologią językoznawstwa). Ich wyrazem są trzy autorskie monografie książkowe, współautorstwo słownika oraz kilkadziesiąt artykułów publikowanych w czasopismach oraz tomach zbiorowych, w tym zagranicznych. Brał czynny udział w dwudziestu konferencjach krajowych i międzynarodowych (m. in. w Berlinie, Oldenburgu, Tybindze, Skopju, Pradze), wygłaszał wykłady gościnne w Moguncji (w Instytucie Slawistyki Uniwersytetu Jana Gutenberga w 2010 r.), Oldenburgu (w Instytucie Slawistyki Uniwersytetu Carla von Ossietzky’ego w 2016 r.) oraz Pradze (w Instytucie Slawistyki Czeskiej Akademii Nauk w 2017 roku). W latach 2004-2011 był członkiem Komisji Teorii Języka przy Komitecie Językoznawstwa PAN. Pięciokrotnie był powoływany do Zespołu Ekspertów w konkursach NCN (w latach 2014-2017), a w 2018 do zespołu ekspertów w konkursie NPRH. Recenzował kilka wniosków grantowych (MNiSW, NCN, NPRH). Był także recenzentem wydawniczym kilku książek i kilkudziesięciu artykułów (m. in. w czasopismach Poradnik Językowy, Prace Filologiczne, Polonica, Linguistica Copernicana oraz w tomach zbiorowych wydawanych przez Otto Sagner Verlag w Monachium oraz Harrassowitz Verlag w Wiesbaden). W roku 2012 pełnił funkcję recenzenta w procedurze nadania przez Senat UMK tytułu doktora honoris causa Profesorowi Andrzejowi Bogusławskiemu. W ciągu blisko trzydziestu lat pracy w zawodzie nauczyciela akademickiego prof. Adam Dobaczewski był opiekunem ponad 100 prac dyplomowych (magisterskich i licencjackich). Był promotorem w czterech pozytywnie zakończonych przewodach doktorskich i recenzentem w dziewięciu przewodach doktorskich. Obecnie jest opiekunem dwojga doktorantów. Pracując na Uniwersytecie Warmińsko-Mazurskim w Olsztynie prof. Adam Dobaczewski pełnił w latach 1996-1999 funkcję zastępcy dyrektora Instytutu Filologii Polskiej. Po zatrudnieniu na UMK był członkiem wydziałowej komisji finansowej (2008-2014), od 2011 roku jest kierownikiem studiów doktoranckich w zakresie językoznawstwa, a od stycznia 2015 do września 2019 roku pełnił funkcję dyrektora Instytutu Języka Polskiego. W maju 2018 został powołany do Rady Programowej Interdyscyplinarnej Szkoły Doktorskiej „Academia Copernicana”. Od 1 października 2019 roku pełni funkcję Dyrektora Instytutu Językoznawstwa i Przewodniczącego Rady Dyscypliny.

 

Prof. dr hab. Wacław Lewandowski (ur. 1962) jest absolwentem toruńskiej polonistyki, uczniem prof. dra Artura Hutnikiewicza. Jest historykiem literatury, znawcą piśmiennictwa polskiego wychodźstwa wojennego i polskiej emigracji pojałtańskiej oraz edytorem. Opublikował monografie: Józef Mackiewicz. Artyzm, biografia, recepcja, Londyn 2000; „…strofy dla mew i mgieł…” Z dziejów literatury Drugiej Emigracji (i jej relacji komunikacyjnych), Toruń 2005; Oswoić Wyspy. Wielka Brytania i Brytyjczycy w piśmiennictwie polskiego wychodźstwa wojennego i Drugiej Emigracji, Toruń 2017, a także komentowane edycje utworów i korespondencji m.in.: Jerzego Andrzejewskiego, Mariana Czuchnowskiego, Marii Danilewicz Zielińskiej, Mariana Hemara, Janiny Kościałkowskiej, Bolesława Leśmiana, Józefa Mackiewicza, Sławomira Mrożka, Tadeusza Nowakowskiego, Barbary Toporskiej. Prof. Lewandowski jest pomysłodawcą i redaktorem serii edycji Dokumentacja życia literackiego kręgu londyńskich „Wiadomości” (1945-1981), t. 1-11, powstałej w wyniku pracy zespołu wykonawców grantu NPRH, którym kierował.

 

Prof. dr hab. Irena Dżurkowa-Kossowska studiowała na Wydziale Historycznym Uniwersytetu Warszawskiego, gdzie w 1980 r. obroniła pracę magisterską pt. "Interpretacja dzieła sztuki. Wybrane problemu z zakresu strukturalizmu, psychologii percepcji i psychoanalizy", której promotorem był prof. dr hab. Jan Białostocki. W 1990 r. uzyskała tytuł doktora na podstawie rozprawy "Cykl i seria. O nowych sposobach kształtowania ciągów obrazowych w XIX wieku", której promotorem był prof. dr hab. Wiesław Juszczak. W 2001 roku uzyskała habilitację na postawie pracy "Narodziny polskiej grafiki artystycznej 1897-1917".  Od 2007 r. profesor nadzwyczajna w dziedzinie nauk humanistycznych w dyscyplinie nauki o sztuce, obecnie pracująca na Wydziale Sztuk Pięknych UMK w Katedrze Sztuki XX wieku w Europie Środkowej i na Emigracji. Jej zainteresowania naukowe koncentrują się na europejskiej i północnoamerykańskiej sztuce nowoczesnej i współczesnej oraz na teorii i krytyce artystycznej XIX-XXI wieku. Członkini wielu międzynarodowych organizacji, m.in. Center for Advanced Study in the Visual Arts (Washington D.C.), College Art Association (USA), Historians of German, Scandinavian and Central European Art (USA), The Association Art, Literature and Music in Symbolism and Decadence (USA), European Network for Avant-Garde and Modernism Studies (Belgia), National Humanities Center (USA), Polish Institute of World Art Studies (Warszawa). Jest autorką i współautorką ponad dwustu naukowych artykułów, licznych esejów katalogowych oraz monografii takich jak: Artystyczna rekonkwista. Sztuka w międzywojennej Polsce i Europie, The Search for Cultural Identity in Eastern and Central Europe 1919-2014, The Symbolist Roots of Modern Art, Władcy snów. Symbolizm na ziemiach czeskich 1880-1914. Masters of Dreams: Symbolism in the Bohemian Lands 1880-1914, Bruno Schulz. Rzeczywistość przesunięta, 1911 r. W stulecie Bazaru Polskiego. Henryk Grohman i grafika Młodej Polski, Symbolizm i Młoda Polska, Reinterpreting the Past: Traditionalist Artistic Trends in Central and Eastern Europe of the 1920s and 1930s, Bruno Schulz. El país tenebroso, Witold Wojtkiewicz 1879-1909, Tadeusz Makowski 1882-1932, Władysław Podkowiński 1866-1895, Medieval and Modern: Direct Carving in the Work of Gill and Barlach, Witold Wojtkiewicz. Une Fable polonaise 1879-1909, Bruno Schulz. La République des rêves, Polonia fin de siglo [1890-1914], Słownik malarzy polskich. T. 2, Od dwudziestolecia międzywojennego do końca XX wieku, Narodziny polskiej grafiki artystycznej 1897-1917. Doświadczenie zawodowe zdobyła jako Senior Research Assistant w Center for Advanced Study in the Visual Arts (Washington D.C.) oraz jako stypendystka Bogliasco Research Center, Zentralinstitut für Kunstgeschichte, National Humanities Center, Institut national d’histoire de l’art, Henry Moore Institute, Fińskiej Akademii Nauk, Szwedzkiej Królewskiej Akademii Literatury, Historii i Starożytności, British Academy, Norweskiej Akademii Nauki i Literatury, Smithsonian Institution, International Society for 18^th Century Studies, Akademie für Kunste i Warburg Institute.

 

Prof. dr hab. Jolanta Małecka-Kukawka jest archeologiem i prehistorykiem. Studia w zakresie archeologii ukończyła na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. Od 1982 r. nieprzerwanie jest związana z Uniwersytetem Mikołaja Kopernika w Toruniu, pracując kolejno na etatach asystenta stażysty, asystenta, adiunkta i profesora UMK. Pracę doktorską z zakresu archeologii obroniła w Instytucie Archeologii i Etnologii Polskiej Akademii Nauk w Warszawie W 2002 roku, uzyskała stopień doktora habilitowanego nauk humanistycznych w zakresie archeologii na Uniwersytecie Wrocławskim, na podstawie dorobku oraz pracy „Między formą a funkcją. Traseologia neolitycznych zabytków krzemiennych z ziemi chełmińskiej”.