Wiadomości

W wieku 70 lat zmarł prof. Edward Ochmański, emerytowany nauczyciel akademicki z Wydziału Matematyki i Informatyki Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu.

Edward Ochmański urodził się 8 listopada 1947 roku we Włocławku. W latach 1965-1972 studiował na Uniwersytecie Warszawskim na kierunku matematyka. Tam uzyskał stopień magistra.
W 1986 roku w Instytucie Podstaw Informatyki Polskiej Akademii Nauk z wyróżnieniem obronił rozprawę doktorską z nauk matematycznych w dziedzinie informatyki pt. „Regularne języki śladów” - przygotowaną pod kierunkiem prof. Antoniego Mazurkiewicza. W 1997 roku w tej samej jednostce uzyskał habilitację z nauk matematycznych w dziedzinie informatyki.
W latach 1972-1985 pracował w Instytucie Badań Jądrowych w Świerku. W 1985 roku rozpoczął pracę w Instytucie Podstaw Informatyki PAN w Warszawie. Na Wydziale Matematyki i Informatyki UMK w Toruniu  został zatrudniony w 2001 roku. W obu jednostkach pracował do emerytury.
W zakres Jego zainteresowań naukowych wchodziły dwa główne nurty: teoria śladów oraz teoria sieci Petriego, stanowiąca matematyczny model rzeczywistych systemów współbieżnych. Był autorem licznych prac publikowanych w cenionych periodykach oraz prezentowanych na renomowanych konferencjach. Twierdzenie Ochmańskiego będące uogólnieniem Twierdzenia Kleenego przyniosło mu uznanie w środowisku międzynarodowym - był uważany za jednego z liderów w teorii śladów.
Wydział Matematyki i Informatyki UMK w Toruniu to pierwsza jednostka, w której podjął działalność dydaktyczną na pełną skalę. Kontakt – jak sam twierdził – z pełną zapału, uzdolnioną młodzieżą, dał mu nowy, silny impuls twórczy. Wykładał i prowadził badania w zakresie teorii języków formalnych i teorii współbieżności. Był twórcą działającego prężnie Zakładu Lingwistyki Matematycznej i Teorii Współbieżności na WMiI UMK. Inicjował i utrzymywał szerokie kontakty naukowe na arenie krajowej i międzynarodowej, do dziś owocujące wynikami naukowymi.
Był promotorem 30 prac magisterskich oraz czterech doktoratów.
Współorganizował szereg wydarzeń naukowych o zarówno międzynarodowym, jak i lokalnym zasięgu.
Otrzymał dwie nagrody (zespołowe) Rektora UMK: za wyniki naukowe w latach 2004-2005 oraz działalność organizacyjną w roku 2008.
Odszedł 6 stycznia 2018 roku do końca realizując swoje pasje.