Jest to kolejna książka Jerzego Żenkiewicza, związanego zawodowo z Uniwersytetem Mikołaja Kopernika w Toruniu, a historycznie poprzez swych przodków zamieszkujących na Żmudzi od czasów Unii Horodelskiej - miłośnika i znawcy historii polskiej społeczności na Litwie. Autor w swej książce porusza problematykę dworu polskiego, ze szczególnym uwzględnieniem obszaru Kresów obejmujących obszar państwa litewskiego. W bardzo zwięzły i interesujący sposób przedstawia problematykę dworu polskiego: jego architekturę, fazy rozwojowe, tok życia, wybrane wartości i obyczaje oraz procesy postępującej degradacji.
Autor skoncentrował się szczególnie na czasach drugiej połowy XIX w. i pierwszej połowy XX w., przedstawiając ważne informacje poglądowe, zarówno o dworach jako obiektach architektury, a co może ważniejsze - o życiu i przeobrażeniach społeczności dworu szlacheckiego i jego otoczenia.
Bardzo cenną częścią książki są udokumentowane wyniki badań Autora. W rezultacie kilkuletnich poszukiwań i kwerend Autor sporządził unikalny wykaz zawierający ponad tysiąc sto nazwisk i dworów polskich z okresu międzywojennego, znajdujących się na obszarze Republiki Litewskiej. Uzupełnieniem części badawczej jest zamieszczony opis dokumentacyjno-historyczny wybranych przez Autora dziesięciu zespołów dworsko-parkowych wraz z zestawem unikalnych zdjęć.
Recenzentami książki byli wybitni znawcy tej problematyki, profesorowie: Marceli Kosman z Poznania i Bogdan Rok z Wrocławia.

Prof. Z. Butrym