Wiadomości

Troje naukowców z UMK odebrało nominacje profesorskie z rąk prezydenta RP Andrzeja Dudy. Są to prof. Elżbieta Basiul, dziekan Wydziału Sztuk Pięknych, prof. Daniel Makowiecki z Wydziału Nauk Historycznych oraz prof. Ewa Przybylska z Wydziału Nauk Pedagogicznych.

Uroczystość odbyła się 27 września w Pałacu Prezydenckim. Prezydent Andrzej Duda wręczył akty nominacyjne 66 nauczycielom akademickim oraz pracownikom nauki i sztuki.

Prof. dr hab. Elżbieta Basiul - w 1984 r. ukończyła studia z zakresu konserwacji i restauracji dzieł sztuki na Wydziale Sztuk Pięknych Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu. W tym samym roku została zatrudniona jako pracownik naukowo-dydaktyczny w Zakładzie Technologii i Technik Malarskich w Instytucie Zabytkoznawstwa i Konserwatorstwa UMK. W 1997 r. uzyskała stopień doktora w dziedzinie sztuki na Wydziale Sztuk Pięknych na podstawie rozprawy pt. „Problem barw w retuszu obrazów sztalugowych malowanych w technice wielowarstwowej", a w 2005 r. - stopień doktora habilitowanego sztuk plastycznych w dyscyplinie konserwacja dzieł sztuki na podstawie dorobku konserwatorskiego oraz rozprawy pt. „Warsztat malarski gotyckiego tryptyku z Matką Boską Apokaliptyczną z bazyliki katedralnej we Włocławku". Od 1 stycznia 2007 r. pełniła funkcję dyrektora Instytutu Zabytkoznawstwa i Konserwatorstwa UMK.  Od 2012 r. jest dziekanem Wydziału Sztuk Pięknych UMK (druga kadencja). Prof. dr hab. Elżbieta Basiul jest cenionym ekspertem w dziedzinie konserwacji i restauracji dzieł sztuki i uczestnikiem programów badawczych o zasięgu krajowym i międzynarodowym realizowanych m.in. w ramach Centrum Badań i Konserwacji Dziedzictwa Kulturowego istniejącego w strukturze Wydziału Sztuk Pięknych. Jest również rzeczoznawcą ZPAP w dziedzinie konserwacji malarstwa i rzeźby polichromowanej. Autorka wielu publikacji oraz prestiżowych realizacji konserwatorskich; zaangażowana w opracowanie Toruńskiego Centrum Konserwacji Zabytków; członek stowarzyszeń i gremiów eksperckich: ekspert Polskiej Komisji Akredytacyjnej od 2007 r., ekspert Fundacji Romualdo del Bianco (Florencja – Italia);  członek Związku Polskich Artystów Plastyków Okręgu Toruńskiego – przewodnicząca sekcji konserwatorów dzieł sztuki w latach 2006–2011.

Prof. dr hab. inż. Daniel Makowiecki – archeozoolog, archeolog, zootechnik, wicedyrektor Instytutu Archeologii Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu (od 2009 r.), Kierownik Pracowni Rekonstrukcji Środowiska Przyrodniczego w tymże Instytucie. Ukończył studia archeologiczne na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu (1982 r), zootechniczne na Wydziale Zootechnicznym w Akademii Rolniczej w Poznaniu (1987 r.). Stopień doktora nauk humanistycznych w zakresie archeologii uzyskał w 1997 r., a stopień naukowy doktora habilitowanego nauk humanistycznych w zakresie archeologii – archeozoologii w 2004 r. w Instytucie Archeologii i Etnologii PAN w Warszawie. W latach 1982-95 był pracownikiem naukowo-technicznym w Katedrze Anatomii Zwierząt AR w Poznaniu. Pracował w IAE PAN, Oddział w Poznaniu jako adiunkt od roku 1997, a od 2004 jako docent. Stypendysta zagranicznych instytucji i placówek naukowych, m.in. Belgian Office for Scientific, Technical and Cultural Affairs w Royal Museum of Central Africa w Tervuren, Alexander von Humboldt-Stiftung w Deutsches Archäologisches Institut w Berlinie oraz Biosystematic Centre of the Zoological Museum University of Copenhagen. Współpracownik naukowy w Department of Archaeology, University of Reading (w latach 2011-2014) w projekcie, pt. The Ecology of Crusading: The Environmental Impact of Conquest, Colonisation and Religious Conversion in the Medieval Baltic, European Research Council. Uczestnik licznych projektów badawczych realizowanych we współpracy z przedstawicielami placówek naukowo-badawczych uniwersyteckich, Polskiej Akademii Nauk i muzealnych w całej Polsce. Prowadzi badania archeozoologiczne, które są podstawą w jego studiach nad historią ssaków, ptaków i ryb, ich znaczeniem w kulturze człowieka na obszarze Polski, Bułgarii, Ukrainy, Egiptu i Sudanu. Opublikował blisko 250 prac naukowych, w renomowanych (wysokoimpaktowych) czasopismach zagranicznych, krajowych i monografiach zbiorowych; autor 4 książek (m.in. Historia ryb i rybołówstwa w holocenie na Niżu Polskim w świetle badań archeoichtiologicznych – Poznań 2003; Wczesnośredniowieczna gospodarka zwierzętami i socjotopografia in Culmine na Pomorzu Nadwiślańskim, Studium archeozoologiczne, Mons Sancti Laurentii, t. 6, Toruń 2010); redaktor kilku opracowań zespołowych. Były prezes i wiceprezes Stowarzyszenia Archeologii Środowiskowej, aktualny członek tegoż Stowarzyszenia oraz Komitetu Nauk Pra- i Protohistorycznych przy Polskiej Akademii Nauk, członek Management Committee akcji Oceans Past Platform (OPP) w Europejskim Programie Współpracy w Dziedzinie Badań Naukowo-Technicznych (COST), International Council for Archaeozoology (ICAZ), Geselschaft für Archäozoologie und Prähistorische Anthropologie, Poznańskiego Towarzystwa Prehistorycznego, Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk. Kilkakrotnie powoływany na eksperta przez European Research Council, European Science Foundation oraz Grant Agency Academy of Sciences of the Czech Republic. Aktywny uczestnik ponad 150 konferencji, główny organizator i współorganizator kilkunastu konferencji międzynarodowych i krajowych. Autor i współautor ponad 170 referatów oraz kilkunastu posterów. Kilkakrotnie wyróżniony indywidualnie oraz jako członek zespołu przez Rektora UMK za osiągnięcia w dziedzinie naukowo-badawczej i organizacyjnej.

Prof. dr hab. Ewa Przybylska jest kierownikiem Katedry Edukacji Dorosłych na Wydziale Nauk Pedagogicznych Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu. Na UMK obroniła w 1995 r. pracę doktorską, następnie w 1999 r. Rada Wydziału Humanistycznego UMK nadała jej stopień doktora habilitowanego nauk humanistycznych w zakresie pedagogiki – pedagogiki dorosłych. Zainteresowania naukowo-badacze prof. Ewy Przybylskiej koncentrują się wokół zagadnień związanych z polityką oświatową, zwłaszcza w kontekście urzeczywistnienia na płaszczyźnie europejskiej koncepcji uczenia się przez całe życie, profesjonalizacją specjalistów działających w obszarze edukacji dorosłych oraz problematyką nauczania i uczenia się osób dorosłych. Począwszy od pogłębionych studiów nad edukacją dorosłych w Niemczech oraz innych krajach europejskich i pozaeuropejskich, przez studia nad polityką oświatową w krajach Unii Europejskiej, zajmuje się także edukacją grup poszkodowanych pod względem edukacyjnym, z różnych powodów zmarginalizowanych lub wykluczonych z życia zawodowego i społecznego. Jest autorką ponad stu publikacji, w tym kilku monografii, tekstów w pracach zbiorowych i artykułów w czasopismach polskich, niemieckich, angielskich, rosyjskich, węgierskich i innych. Jej ostatnia monografia pt., „Analfabetyzm funkcjonalny dorosłych jako problem społeczny, egzystencjalny i pedagogiczny. Istota – badania – teorie – obrazowanie – działania” stanowi interdyscyplinarne studium porównawcze na temat współczesnego fenomenu analfabetyzmu funkcjonalnego dorosłych w krajach bogatego Zachodu. Prof. Ewa Przybylska uczestniczyła w kilkunastu projektach finansowanych przez Komisję Europejską. Przykładowo, w  latach 2004 – 2006 koordynowała projekt pt. „TEACH– Kształcenie specjalistów edukacji dorosłych w edukacji ustawicznej i szkolnictwie wyższym. Proces Boloński w kierunku europejskiego obszaru uczeniu się przez całe życie”, do udziału w którym pozyskała osiem uniwersytetów z Niemiec, Szkocji, Rumunii, Bułgarii, Litwy, Węgier, Turcji oraz organizacje edukacji dorosłych z Wielkiej Brytanii, Belgii, Polski i Niemiec. Celem projektu było wypracowanie akademickich programów kształcenia edukatorów dorosłych na poziomie studiów licencjackich, magisterskich, studiów trzeciego stopnia oraz studiów podyplomowych w zakresie europejskiej edukacji dorosłych. Innowacyjny charakter projektu doceniło  Ministerstwo Nauki i Szkolnictwa Wyższego, nominując ją w 2008 r. do Nagrody Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego w kategorii badań na rzecz rozwoju społeczeństwa. Senat Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu przyznał prof. Ewie Przybylskiej w 2009 r. Medal „Za zasługi położone dla rozwoju uczelni”. W ramach pracy dydaktycznej ze studentami UMK w Toruniu prof. Przybylska prowadzi zajęcia na studiach licencjackich, magisterskich, podyplomowych oraz doktoranckich. Realizuje m.in. przedmioty: pedagogika porównawcza, andragogika, gerontologia. Prowadziła wykłady i seminaria  na uniwersytetach w Niemczech, na Węgrzech i Litwie. Wypromowała pięć doktorantek. Za swoją działalność popularnonaukową otrzymała najwyższe odznaczenia organizacji edukacji dorosłych, takich jak: Towarzystwo Wiedzy Powszechnej Związek Zakładów Doskonalenia Zawodowego, Towarzystwo Uniwersytetów Ludowych, Polskie Stowarzyszenie na rzecz Osób z Upośledzeniem Umysłowym. Jest m.in. członkiem Rady Naukowej pisma „Edukacja Dorosłych”, „Edukacja ustawiczna Dorosłych” oraz „REPORT Zeitschrift für Weiterbildungsforschung”, najbardziej prestiżowego w Niemczech kwartalnika naukowego w dziedzinie edukacji dorosłych, wydawanego przez Niemiecki Instytut Edukacji Dorosłych. Ściśle współpracuje z Europejską Szkołą Wyższą Kształcenia na Odległość (Europäische Hochschule für Fernbildung) w Hamburgu oraz licznymi ośrodkami naukowo-badawczymi w Europie środkowo-Wschodniej.